Το μπουρίνι πέρασε;.............ή ακολουθεί καταιγίδα;

Καλησπέρα φίλοι μου,

Έπειτα από το καταστροφικό προηγούμενο τετραήμερο από πλευράς Παναθηναϊκού όσον αφορά τις μεταγραφές της ομάδας, από ότι φαίνεται η διοίκηση ετοιμάζει πράσινη αντεπίθεση και είναι έτοιμη να κλείσει 2 παίχτες μαζεμένους. Ο λόγος για τον διεθνή και κατά πολλούς καλύτερο Έλληνα παίχτη Κώστα Κατσουράνη και για τον Αργεντινό αριστερό χαφ της Λίβερπουλ Σεμπαστιάν Λέτο.

Η γνώμη μου για τον κ.Κατσουράνη είναι ότι τον θεωρώ καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο παίχτη από τον Ολλανδό που ήθελε ο κ.Τεν Κάτε και πιστεύω πως ταιριάζει και καλύτερα στην ομάδα. Πρόκειται για ένα ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει και να συνθέσει δίδυμο πιο εύκολα με τον οποιοδήποτε αμυντικό χαφ της ομάδας, καθώς η ποιότητα του ξεχειλίζει τόσο στο ανασταλτικό όσο και στον επιθετικό τομέα του παιχνιδιού του. Επίσης έχει το γκολ πιο εύκολα και μπορεί να βοηθήσει στο σκοράρισμα, είναι πιο γρήγορος ανεβάζοντας ένα επίπεδο την ταχύτητα της ομάδας στο κέντρο της μεσαίας γραμμής και είναι και Έλληνας που σημαίνει ότι χρειάζεται μηδέν χρόνο προσαρμογής.

Όσον αφορά τον Λέτο, πέρα από το επικοινωνιακό κομμάτι της υπόθεσης, σύμφωνα με το οποίο για άλλους θα θεωρηθεί νίκη των μεν και ήττα των δε, εγώ θα προχωρήσω λίγο παραπέρα βλέποντας τη μεταγραφή καθαρά αγωνιστικά. Από ότι είδαμε όλη τη χρονιά που μας πέρασε, πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή με εξαιρετική τεχνική και πολύ καλή κοφτή ντρίπλα που σε συνδυασμό με τη σωματοδομή του, τον καθιστούν εξαιρετικό στο ένας εναντίον ενός. Ειδικά στο ανοιχτό γήπεδο θα λέγαμε ότι δεν πιάνεται καθώς μπορεί να μην είναι ο εξαιρετικά ταχύς παίχτης αλλά ο μεγάλος διασκελισμός του τον βοηθάει να καταπίνει εύκολα τα 40-50 μέτρα περίπου από το κέντρο που ξεκινάει τις προσπάθειες του μέχρι την αντίπαλη άμυνα. Τέτοιοι παίχτες λείπουν από την ομάδα του Παναθηναϊκού. Πολύ καλά όλα αυτά, αλλά εάν τα έκανε με συνέπεια και έβαζε και λίγη ουσία στο παιχνίδι του θα μιλάγαμε για έναν διαστημικό παίχτη σε τρομερή ηλικία και με μεγάλη μεταπωλιτική αξία. Πολύ φοβάμαι όμως πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα ερχόταν ποτέ στην Ελλάδα και δεν θα τον άφηνε ποτέ και η Λίβερπουλ.

Η αστάθεια λοιπόν στην απόδοση του, τον κάνουν έναν ποδοσφαιριστή σε πολύ καλή ηλικία για τον οποίο δεν ξέρεις όμως, εάν όντως αξίζει τα 5-6 εκατομμύρια που χρειάζονται για την μεταγραφή του. Το ερώτημα είναι λοιπόν, ποιος θα πάρει πρώτος το ρίσκο και θα τραβήξει φύλλο περιμένοντας να μην καεί και να κάνει black jack. Ο Παναθηναϊκός πήρε ένα τέτοιο ρίσκο πέρυσι με τον Ίβανσιτς και από ότι φάνηκε κάηκε, καθώς όλη τη χρονιά ο παίχτης ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας για διάφορους λόγους για τους οποίους μπορεί να μην ευθύνεται μόνο ο παίχτης αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Παίρνεις λοιπόν το ρίσκο και αγοράζεις έναν παίχτη που αν σου βγει τότε ίσως εξελιχθεί και στον καλύτερο ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στη χώρα μας ή ψάχνεις να επενδύσεις αλλού;

Στην περίπτωση που επαληθευτεί το πρώτο σενάριο, τότε ναι θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη επικοινωνιακή και αγωνιστική ήττα που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό. Στην δεύτερη περίπτωση τότε θα μιλάμε για άλλα 5-6 εκατομμύρια που πήγαν χαμένα. Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος, γιατί κάποιος θα σου πει ότι πέρυσι χάλασε η διοίκηση 15 εκατομμύρια σκορπίζοντας τα σε ποδοσφαιριστές που ήταν μεγαλύτερα ερωτηματικά από τον Λέτο όπως ο Ροντρίγκο Σόουζα, ο Μελίσσης, ο Ίβανσιτς, ο Κλέιτον, ο Ρουκάβινα, ο Χριστοδουλόπουλος, δεν μπορεί φέτος να ρισκάρει το 1/3;

Η άποψη μου, καθώς και των περισσοτέρων οπαδών του Παναθηναϊκού είναι ότι η ομάδα φέτος δεν πρέπει να ρισκάρει σε καμία μεταγραφή και πρέπει να βαδίσει σε σίγουρες λύσεις όπως είναι αυτή του Κώστα Κατσουράνη. Σίγουρα όλοι πιστεύουμε ότι υπάρχουν καλύτεροι και πιο αποτελεσματικοί παίχτες για τη θέση του Λέτο με 5-6 εκατομμύρια. Κανένας όμως, τέτοιος παίχτης δεν θα σκάσει σαν βόμβα στα αυτιά των ανθρώπων του Ολυμπιακού σε περίπτωση που ο Λέτο αποδειχτεί λίρα 100. Σε περίπτωση λοιπόν που η διοίκηση κρίνει πως πρέπει να πάρει αυτό το ρίσκο, τότε θα έλεγα ότι καλό θα ήταν, το άλλο μεγάλο ερωτηματικό της ομάδας που ακούει στο όνομα Ίβανσιτς να γίνει προσπάθεια να αξιοποιηθεί καλύτερα ώστε να υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός και περισσότερες επιλογές σε περίπτωση που δεν τραβάει αγωνιστικά κάποιος από τους δύο. Αναμφίβολα θα πρόκειται για δυο πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, τους οποίους θα έχει τη δυνατότητα ο προπονητής να επιλέγει για το βασικό σχήμα ανάλογα με το ποιος θα είναι σε καλύτερη κατάσταση. Έτσι θα σταματήσουν και τα πειράματα αριστερά με τον Χριστοδουλόπουλο να καλύπτει την αριστερή πλευρά, αφού δεν είναι τέτοιος παίχτης.

Σίγουρα, η απογοήτευση και ο εκνευρισμός στις τάξεις των οπαδών της ομάδος είναι πιο έντονος από ποτέ, καθώς βλέπουν τη διοίκηση να κάνει προσπάθειες και κινήσεις χωρίς αποτέλεσμα και πάνω από όλα χωρίς ουσία. Γιατί, δεν γίνεται να παλεύεις τόσο καιρό να βρεις αμυντικό, να κλείνεις ελεύθερο έναν Γάλλο και τελικά να θες και άλλο αμυντικό. Δεν γίνεται να έχεις 4-5 αμυντικά χαφ στην ομάδα και η δεύτερη σου μεταγραφή να είναι αμυντικό χαφ. Δεν γίνεται να θες αριστερό χαφ και στο τέλος να καταλήγεις ξαφνικά στον Λέτο, επειδή ο Ολυμπιακός σου πήρε τον Μέλμπεργκ. Δεν γίνεται να χρειάζεσαι δεξί μπακ και ο Σεϊταρίδης να κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος. Δεν γίνεται να χρειάζεσαι επιθετικό και να καταλήγεις σε έναν 35αρη, τον οποίο πρέπει να χρυσοπληρώσεις για να έρθει και μετά πάλι το χάος λες και δεν υπάρχουν άλλοι καλοί επιθετικοί. Δεν γίνεται η ομάδα να χρειάζεται ένα δημιουργικό χαφ να περάσει τη μπάλα μπροστά πιο εύκολα, ομορφαίνοντας το παιχνίδι της ομάδας και να μην ακούγεται τίποτα για ποδοσφαιριστή σε αυτή τη θέση. Δεν γίνεται η ομάδα να βγάλει τη χρονιά πάλι χρησιμοποιώντας λύσεις ανάγκης στη θέση του δεξιού χαφ με Γκάμπριελ, Νίνη, Ρουκάβινα, Κλέιτον, Καραγκούνη κτλπ.

Ο χρόνος περνάει, τα κενά παραμένουν ακάλυπτα, η ομάδα δίνει σε 5 εβδομάδες περίπου το πρώτο ευρωπαϊκό της παιχνίδι που θα κρίνει και τη συνέχεια της χρονιάς και η διοίκηση συνεχίζει να κινείται με ρυθμούς χελώνας χαμένη στη μετάφραση μεταξύ Αντωνίου και Τεν Κάτε. Το κλίμα εύκολα μπορεί να αναστραφεί με μια δυο καλές μεταγραφικές βόμβες αλλά η ουσία θα παραμείνει ίδια. Τα κενά στην ομάδα είναι πολλά και ο χρόνος είναι εχθρός.